پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

ایجاد مجموعه غول‌پیکر مدرن «پارس جنوبی» در روستایی که نسل اندر نسل با تعصب و فرهنگ پیچیده زندگی می‌کرده، مثل کشیدن بزرگراه در دل یک محوطه باستانی، همان قدر مهاجم و همان قدر برهم زننده نظم نادیدنی، اما تنیده در بافت کل منطقه بود. مرداد سال آینده، عسلویه در حالی ۲۰ سالگی شهر شدنش را جشن می‌گیرد که زیرساخت‌های علیل‌شهر، نه برای اقامت و آسایش درازمدت جمعیت ۱۵ هزار نفری کارگرانی که از شهر‌های دور و نزدیک به امید نان به عسلویه می‌آیند مناسب است و نه برای جمعیت بومی. به سبب محرومیت مشهود، جمعیت بومی و غیر بومی به انواع آسیب‌های اجتماعی دچارند در حالی که از حداقل‌های توسعه متناسب با حجم درآمدزایی استخراج و فرآوری بزرگ‌ترین میدان گازی جهان محروم مانده‌اند. سال ۱۳۸۶، تحقیقی با عنوان «وضعیت مصرف مواد، اعتیاد و خدمات مربوطه در کارگران منطقه صنعتی عسلویه» انجام شد. جمعیت مورد مطالعه در این تحقیق، کارگران و کارکنان بخش گاز و پتروشیمی، مردم بومی، فروشندگان و مصرف‌کنندگان مواد بودند. در یافته‌های تحقیق اعلام شد: «تقریبا همه مواد اعتیادآور موجود در کشور، در منطقه پارس جنوبی و عسلویه نیز یافت می‌شود.تا جایی که یکی از کارگران گفت پیمانکار برای ما تریاک می‌آورد و هر روز قبل از شروع کار، تریاک می‌کشیم تا توان کار داشته باشیم.

عسلویه با حدود ۹۰ هزار کارگر مشغول به کار، بزرگ‌ترین هاب کارگری کشور است که خب همین مساله در کنار تمام فرصت‌ها، تهدید‌هایی را هم درصورت بی‌توجهی به کارگران متوجه اقتصاد کشور می‌کند. در سال ۱۴۰۱ و در جریان اعتراضات کارگری، حدود ۱۴ هزار کارگر اعتصاب کردند و تقریبا تمام کارگاه‌های پتروشیمی‌ها تعطیل شدند. بعد از رسیدگی به بخشی از مطالبات کارگران، در سال ۱۴۰۱ بنابر اعلام آمار مدیران این منطقه، حدود هزار نفر هم امسال اعتراضاتی را نسبت به وضعیت کارگران داشتند و کمپین‌هایی را هم به راه انداختند. رابطه و رانت به ادعای کارگران اصلی‌ترین مولفه برای جذب و بعد ارتقای شغلی و بعدتر هم دریافتی بیشتر بود. این‌که اهل چه شهری باشید و چه رابطه‌ای با کارفرما داشته باشید، در نوع کار، میزان کار و میزان دریافتی اثرگذار بود.

اگر عدالت در پرداخت حقوق رعایت می‌شد و اگر اختلاف حقوق‌ها این همه فاجعه‌بار نبود، کارمندان دولت دلیلی برای اعتراض نداشتند. استفاده از واژه ابرنجومی برای برخی از حقوق‌ها، نشانه‌ای آشکار از تخلف دولت و مجلس در تحقق عدالت است.

ذبیح الله میرزایی نماینده کارگران پارس جنوبی از برده داری پیمانکاران زیر نظر وزارت نفت حرف می‌زند. چگونه شرکت‌های جذب نیرو تبدیل به پیمانکار شدند و کارگران به چه صورتی مورد استثمار داخلی قرار می‌گیرند؟

کوروش یزدان تاکید داشت: کارگران باید حتماً به سر کار بازگردند تا بتوان به تخلفات کارفرمایان پیمانکار رسیدگی کرد، اما مازیار گیلانی نژاد (فعال کارگری) می‌گوید برای بررسی تخلفات واضح کارفرمایان در پارس جنوبی، نیازی به حضور کارگران نیست چراکه تبعیض و بی‌قانونی در این منطقه نفتی از روز روشن «واضح‌تر» است.

دلیل اعتراض کارکنان غیر رسمی این است که عدم رعایت مساوات و عدل در پرداخت حقوق و مزایا در یک کارگاه مابین نفرات رسمی و غیر رسمی (اختلاف حدود شش برابری در مقابل مسئولیت و شرایط کاری یکسان) می‌باشد.

کارگران پروژه‌ای و پیمانکاری عسلویه از نتایج اعتراضات صنفی و تصمیمات مجلس ناراضی هستند و می‌گویند: ناراضی هستیم؛ از اینکه گروهی برمی‌گردند و به ما می‌گویند ابزار دست شده‌اید تا دیگران به مُراد دل‌شان برسند و سور و سات بر پا کنند، ناراضی هستیم؛ نه فقط ناراضی که عصبانی هستیم.

مازیار گیلانی‌نژاد در انتقاد از رویکردهای کارگری صداوسیما گفت: چرا اخبار اعتراضات کارگران شوش و اهواز، در رسانه ملی کامل و به موقع پوشش داده نشد؟ چرا کارگران سهمی از رسانه‌ای که خودشان مالیات آن را می‌پردازند، ندارند؟